1.000x sterven
Soms ontmoet je iemand die jij dieper laat binnenkomen dan je ooit iemand hebt toegelaten. Het is zelfs geen “toelaten”. Het gebeurt. Je bouwt geen muur om je hart. Je hebt geen angst om gekwetst te worden. Je laat het gebeuren. Verzet bieden is onmogelijk. Je stelt jezelf open.
De aantrekkingskracht is enorm. Seksueel kan je elkaar al op afstand voelen. En als je elkaar in de ogen kijkt, dan verdrink je in je eigen gevoel. Iedere aanraking is er één te weinig. Dit blaast je omver.
De aantrekkingskracht is enorm. Seksueel kan je elkaar al op afstand voelen. En als je elkaar in de ogen kijkt, dan verdrink je in je eigen gevoel. Iedere aanraking is er één te weinig. Dit blaast je omver.
Waar je normaal weg zou rennen voor zo'n diepe verbinding, daar blijf je nu. Dit moet zo zijn. Je voelt je veilig. Je voelt je op je gemak. Maar dit is vaak ook de persoon waarbij je leert los te laten. Hoe ironisch is dat?!
Het gevoel van samenzijn zal ervaren worden als een sprookje. Je leeft in een andere wereld en je wilt nooit meer terug naar de realiteit. Het zal zo intens zijn dat je eigenlijk bij de eerste blik ik elkaars ziel al angst hebt voor het afscheid. Je denkt er nog niet bij na, want je wordt eerst overspoeld door golven van intens verlangen en als de golf is opgelost in de zee komt daar die innerlijke onrust van een gemis. Bij iedere aanraking heb je angst het te verliezen waardoor je iedere keer een stukje verliest.
Je blijft, en toch vlucht je iedere keer een stukje verder weg. En juist omdat de verbinding zo diep gaat, zal je duizend doden sterven. Iedere keer, bij ieder contact kom je samen, maar ga je ook telkens dieper uit elkaar. Duizend keer sterf je totdat er niks meer is wat dood kan gaan.
Bron: Iris Selder
